Fiji

Bula,

Vanmorgen heeft de crew van het Captain Cook Cruise schip ons toegezongen ten afscheid. Dat kunnen ze goed, die Fijiers... meerstemmig zingen. We hebben het heerlijk gehad. We snorkelden zo'n twee keer per dag en lagen daarna nog even in het zwembadje om het zeewater af te spoelen.
Het leek wel of het thema van onze reis de afgelopen twee weken in het teken stond van filmsettings. Liepen we vorige week nog in de zeedamp op het strand waar The Piano is opgenomen, afgelopen week zwommen we in Blue Lagoon, en liepen we op Monariki eiland waar Tom Hanks aanspoelde in Cast Away.
De staat en kleuren van het koraal valt me erg mee hier. Prachtige formaties van harde en zachte koralen en heel veel soorten vis. Ook nu was het snorkelen beter dan het duiken, hoewel het gewichtloos zweven in de oceaan met alleen het geluid van luchtbellen ook wel wat heeft, maar daar hangt wel een flink prijskaartje aan.
Jullie wens ik een vrolijke troonswisseling en veel dank nog voor de berichten.

Fiji is heel wat groter dan de Cook eilanden met zo'n 800.000 inwoners met een omvangrijke groep Indiers die enkele generaties terug door de Engelsen naar Fiji zijn gehaald om op de suikerriet plantages te werken. Je kunt hier dan ook heerlijk Indiase curries eten. Er zijn echter wel de nodige problemen tussen de twee bevolkingsgroepen en steeds meer Indiers emigreren naar Australie en Nieuw Zeeland omdat ze geen vertrouwen hebben in de militaire machthebbers. Bij onze rondgang langs de eilanden hebben we daar zelf niets van gemerkt: overal vriendelijke mensen die je luidkeels " Bula!" toeroepen wat zowel hallo, welkom als dank je wel betekent. Overigens zijn alle eilanden prive bezit van de plaatselijke dorpgemeenschap en voor je van het strand gebruik maakt of in het dorp gaat rondlopen is het de bedoeling eerst toestemming te vragen aan de chief. Dat hebben we een paar keer gedaan en gaat gepaard met een korte ceremonie waarbij namens de bezoekers een bos "kava" wordt overhandigd. Daar wordt een bruin troebel drankje van gemaakt dat in kalebassen wordt geserveerd en verdovend schijnt te werken (bij ons gaf het alleen wat gevoelloze lippen). Het zijn natuurlijk steeds dezelfde dorpen waar het schip zo'n 1 x per maand langskomt maar het geheel maakte toch een authentieke indruk midden in het dorp onder de wuivende palmen. De sfeer aan boord was prima met de Fiji bemanning en de medereizigers die vooral uit Australie, Nieuw Zeeland en China kwamen (op een ouder Duitse dame en wijzelf na geen Europeanen).